Καταπέλτης κατά των ισχυρισμών του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου είναι το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, με το οποίο εξηγούνται οι λόγοι που οδήγησαν τους δικαστές στην απόρριψη της προσφυγής του κατηγορούμενου για βιασμό κατά συρροή κατά του εντάλματος σύλληψης.
Οι δικαστές αποδομούν έναν προς ένα τους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς του Δημήτρη Λιγνάδη, ενώ διαπιστώνουν ότι τα έγγραφα που έχει προσκομίσει ο κατηγορούμενος δεν επαρκούν ώστε να τους πείσουν ότι δεν βρισκόταν στα σημεία όπου αναφέρονται στους καταγγελόμενους βιασμούς.
Σύμφωνα με το βούλευμα, το Συμβούλιο, κρίνει ότι το ένταλμα σύλληψης εκδόθηκε ορθώς, καθώς ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι ύποπτος τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων ενώ η κρίση τους αυτή «ενισχύεται πλέον και από το γεγονός ότι ο γνωστός ηθοποιός-σκηνοθέτη έχει ήδη συλληφθεί και σημανθεί για αποπλάνηση ανηλίκου και το έτος 1984». Παράλληλα, απορρίπτουν και όλα όσα ισχυρίζεται περί κατασκευασμένων καταγγελιών και μαρτύρων.
«…Από τις καταθέσεις απάντων των μαρτύρων, οι οποίοι ουδεμία σχέση είχαν μεταξύ τους στο παρελθόν, ούτε φυσικά είχαν χρόνο να συνεννοηθούν και να προετοιμαστούν κατάλληλα ώστε να δώσουν καταθέσεις που προσομοίαζαν τόσο, και μάλιστα ενώπιον εισαγγελέα, ως προς τον τρόπο δράσης του αιτούντα και την εν γένει σεξουαλική του συμπεριφορά απέναντι σε ανήλικους αλλοδαπούς και μαθητές, προκύπτει σαφώς ότι ο αιτών, έχει εμφανή παραφιλική εφηβοφιλική σεξουαλική τάση και προτίμηση, την οποία εξεδήλωνε χωρίς καμία αναστολή, ακόμα και σε δημόσιους χώρους, για ένα πολύ μακρό χρονικό διάστημα και δη από τουλάχιστον το έτος 1995 έως και τουλάχιστον το 2016, σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία της δικογραφίας, εκμεταλλευόμενος, αφενός την ευαίσθητη ηλικία των ανήλικων που προσέγγιζε, ιδίως αγοριών (από 14 έως 16 ετών), αφετέρου την ματαιοδοξία τους και την έλλειψη οικογενειακού περιβάλλοντος, δρώντας σχεδόν με πανομοιότυπο μεθοδικό και συστηματικό τρόπο κάθε φορά, καλλιεργούσε αρχικά κλίμα εμπιστοσύνης, επικαλούμενος και προβάλλοντας την επαγγελματική του ιδιότητα, ως καταξιωμένου σκηνοθέτη – ηθοποιού, πείθοντας αυτά ότι πρόθεση του ήταν να τα βοηθήσει να ανελιχθούν στο χώρο του θεάματος και παρασύροντας τα με τις υποσχέσεις αυτές στο σπίτι του με αποκλειστικό σκοπό την τέλεση γενετήσιων πράξεων μαζί τους…»
Επιπλέον απορρίπτουν και όλους τους υπερασπιστικούς του ισχυρισμούς. Ο κατηγορούμενος που αποδίδει την εμπλοκή του σε πολιτικές σκοπιμότητες και φθόνο συναδέλφων του, προσκόμισε έγγραφα με τα οποία υποστηρίζει ότι καταρρίπτεται η φυσική παρουσία του στους τόπους και κατά τους χρόνους των δύο πράξεων των βιασμών που του αποδίδονται.
Μεταξύ αυτών, αντίγραφα εισιτηρίων και φορολογικών παραστατικών με τα οποία φαίνεται ότι το χρονικό διάστημα από 3 Αυγούστου 2010 έως 9 Αυγούστου 2010 που φέρεται να τέλεσε τον βιασμό κατά του 15χρονου στο σπίτι του στην Αθήνα, βρισκόταν σε ταξίδι στην Αίγυπτο. Όσον αφορά στον βιασμό του 17χρονου που φέρεται να τελέστηκε τον Αύγουστο του 2015 ο κατηγορούμενος προσκόμισε φωτογραφίες από τις οποίες όπως ισχυρίζεται, προκύπτει ότι κάποιες ημέρες του Αυγούστου του 2015 βρισκόταν σε διακοπές στην Ιθάκη με φιλικά του πρόσωπα.
Οι δικαστές σημειώνουν όμως πως «…Από τα πρώτα εκ των εγγράφων αυτών καλύπτεται μόνο ένα μικρό χρονικό διάστημα των ημερών του Αυγούστου του 2010 ενώ η πράξη για την οποία ασκήθηκε η δίωξη δεν έχει προσδιοριστεί κατά ακριβή ημερομηνία…από το δεύτερο υπάρχει χρονικό κενό ακριβώς κατά την επίμαχη ημερομηνία της 9ης Αυγούστου 2015»
